موزه یهود در برلین

معرفی موزه یهود در برلین

موزه یهودیان برلین، که در سال 2001 برای بازدید عموم افتتاح شد، تاریخ اجتماعی، سیاسی و فرهنگی یهودیان را از قرن چهارم تاکنون در آلمان به نمایش می گذارد و برای اولین بار در آلمان پس از جنگ، صراحتاً پیامدهای هلوکاست را به نمایش گذاشت. ساختمان جدید موزه یهود در کنار محل ساختمان اصلی دادگستری پروس قرار دارد که در سال 1735 به اتمام رسید اکنون به عنوان ورودی ساختمان جدید است.

موزه ی یهود برلین:

معمار : دنیل لیبسکیند

مساحت : 15500 متر مربع

سال: 1999

فضای داخلی موزه یهود

اولین موزه یهودیان در برلین، در 24 ژانویه 1933، به رهبری کارل شوارتز، شش روز قبل از به قدرت رسیدن نازی ها تاسیس شد. این موزه در مجاورت ساختمان اصلی دادگستری پروس ساخته شده است و علاوه بر اینکه تاریخ یهود را تصحیح می کند، مجموعه هایی از هنر مدرن یهود را نیز به نمایش می گذارد.

در سال 1987، دولت برلین یک مسابقه ناشناس برای گسترش موزه اصلی یهودیان در برلین ترتیب داد که در سال 1933 افتتاح شد. این برنامه می خواست که حضور یهودیان را پس از جنگ جهانی دوم به برلین بازگرداند. در سال 1988، دنیل لیبسکیند به عنوان برنده در میان چندین معمار مشهور بین المللی دیگر انتخاب شد. طرح وی تنها پروژه ای بود که طرحی بنیادین و رسمی را به عنوان ابزاری رسا و مفهومی، برای نمایش سبک زندگی یهودیان قبل، حین و بعد از هولوکاست اجرا کرد.

نمای ساختمان موزه یهود، تیتانیوم و روی است

موزه اصلی یهودیان در برلین در سال 1933 تأسیس شد، اما خیلی زود باز نشد و در زمان حکومت نازی ها در سال 1938 بسته شد. متأسفانه، موزه خالی ماند تا سال 1975 که یک گروه فرهنگی یهودی قول داد موزه را دوباره باز کند و تلاش می کند حضور یهودیان را به برلین بازگرداند.

تنها در سال 2001 بود که سرانجام موارد اضافی لیبسکیند به موزه یهودی افتتاح شد (که در سال 1999 تکمیل شد) که سرانجام این موزه حضور یهودیان را که از لحاظ فرهنگی و اجتماعی در برلین تعبیه شده بود تثبیت کرد.

تصاویری از موزه ی یهود

برای لیبسکیند، گسترش موزه یهود چیزی بیش از یک مسابقه / ماموریت بود. این امر در مورد ایجاد و تأمین هویت در برلین بود که در طول جنگ جهانی دوم از بین رفت. از نظر مفهومی، لیبسکیند می خواست احساس فقدان، پوچی و نامرئی بودن را بیان کند (بیان ناپدید شدن فرهنگ یهود). این کار استفاده از معماری به عنوان وسیله ای برای روایت و احساسات بود که تجربه بازدید از اثرات هولوکاست بر فرهنگ یهودیان و شهر برلین را به بازدید کنندگان ارائه می داد.

نماهای داخلی موزه یهود

این پروژه شروع به شکل گیری از یک ستاره انتزاعی یهودی داوود می کند که در اطراف محل و بافت آن کشیده شده است. شکل آن از طریق فرایند اتصال خطوط بین مکانهای رویدادهای تاریخی ایجاد می شود که ساختار را برای ساختمان فراهم می کند و منجر به اکستروژن واقعی آن خطوط به فرم ساختمان "زیگ زاگ" می شود.

موزه یهود در برلین واقع شده است

حتی اگر گسترش لیبسکیند به عنوان ساختمان جداگانه ی خود به نظر برسد، اما موزه جدید هیچ ورودی از بیرون ندارد و مسیر دسترسی آن از ساختمان قدیمی موزه برلین در زیر زمین است، بازدیدکنندگان باید اول از موزه قدیمی دیدن کنند.

باید ابتدا به یک راهرو زیرزمینی وارد شوید. قبل از ورود به سه راهی، یک بازدید کننده باید اضطراب پنهان شدن و گم کردن راه را تحمل کند. این سه مسیر فرصتی برای مشاهده تجربه یهودیان از طریق تداوم تاریخ آلمان، مهاجرت از آلمان و هولوکاست است. لیبسکیند یک تفرجگاه ایجاد می کند که برای شکل گیری "زیگ زاگ" ساختمان است تا بازدید کنندگان از آن عبور کنند و فضاهای داخل را تجربه کنند.

فضای داخلی موزه یهود در برلین

از نمای خارجی، به نظر می رسد، فضای داخلی هم مانند نمای بیرونی باشد. اما فضای داخلی بسیار پیچیده است. تفرجگاه فرموله شده لیبسکیند مردم را از طریق گالری ها، فضاهای خالی و بن بست ها هدایت می کند. بخش قابل توجهی از نمای ساختمان فاقد پنجره و تفاوت در جنس آن است.

فضای داخلی از بتن آرمه تشکیل شده است که قسمت های فضای خالی و بن بست را تقویت می کند، جایی که فقط یک تکه نور از آن وارد فضا می شود. این یک حرکت نمادین است که توسط لیبسکیند برای تجربه بازدیدکنندگان از احساسات یهودیان در طول جنگ جهانی دوم انجام می شود، به طوری که حتی در تاریک ترین قسمت هایی که احساس می کنید هرگز راهی پیدا نخواهید کرد، ردپای کمی از نور امید را در آن جا مشاهده می کنید.

عکس های موزه برلین

یکی از احساساتی ترین و قدرتمندترین فضاهای ساختمان فضای خالی 66 سانتی متری است که در کل ساختمان جریان دارد. دیوارهای بتونی فضایی سرد و طاقت فرسا را، به فضایی اضافه می کنند که تنها نور از یک شکاف کوچک در بالای فضا سرچشمه می گیرد. زمین با 10000 صورتک های آهنی درشت پوشانده شده است. نمادی از گمشدگان در جریان هولوکاست؛ این ساختمان کمتر از یک موزه است اما تجربه ای را به تصویر می کشد که بیشتر افراد نمی توانند درک کنند.

راه رفتن روی صورتک های آهنی

توسعه ی لیبسکیند به باغ تبعید منتهی می شود جایی که بار دیگر بازدید کنندگان احساس می کنند در میان 49 ستون بتونی بلند که با گیاهان پوشانده شده اند گم شده اند. ستون های غالب، انسان را گم و گیج می کند، اما وقتی به آسمان باز نگاه می کنیم، لحظه ای تعالی وجود دارد. موزه یهودی لیبسکیند سفری احساسی در طول تاریخ است. این معماری و تجربه شاهدی واقعی بر توانایی دنیل لیبسکیند در ترجمه تجربه انسانی به یک ترکیب معماری است.

نمای موزه یهود برگرفته از نماد ستاره ی داوود است

" موزه یهود به عنوان نمادی تصور شده است که در آن "نامرئی" و "نمایان شدن" از ویژگی های ساختاری آن است که در این ساختمان در برلین جمع شده و نام دنیل لیبسکیند به خاطر معماری وساختن آن همیشه باقی می ماند. "