پرونده نوکیا تقلبی در ایران؛ فروش گندم و جو در بازار موبایل

هنوز ماجرای کوروش کمپانی به پایان نرسیده، شکل‌های تازه‌ای از تقلب در بازار موبایل مشاهده شده و جالب اینکه از افراد متقلب حمایت هم می‌شود.

هر روز شکل تازه‌ای از تقلب در بازار موبایل ایران مشاهده می‌شود. ماجرای کوروش کمپانی هنوز داغ است و هزاران نفر نمی‌دانند سرمایه از دست رفته‌شان را چطور بازگردانند. در بخش تولید هم شاهد شرکت‌هایی هستیم که گوشی‌های مونتاژی چینی را به اسم برندهای معتبر می‌فروشند یا به عنوان تولید تایوان جا می‌زنند.

ما مردم ایران به این قبیل تقلب‌ها عادت کرده‌ایم. آنچه قاعدتاً نباید برای‌مان عادی باشد، حمایت مسئولان و متولیان تولید و صنعت از تقلب است که حالا این هم به سیاهه افتخارات‌مان افزوده شده است.

محمدمهدی برادران، معاون وزیر صمت، هفته گذشته در حاشیه همایشی در رابطه با تولید تلفن همراه به اسم برند نوکیا، گفته است که «طبق مصوبه دولت قبلی، الزام به داشتن نمایندگی رسمی برای واحد‌های تولیدی، با توجه به شرایط تحریم برداشته شده است. بنابراین اگر به هر دلیل، این واحد توانسته باشد طبق استاندارد‌های داخل کشور از وزارت ارتباطات و سازمان حمایت مجوز‌های لازم را اخذ کند، با توجه به شرایط تحریم، الزامی نیست که مدرک معتبر از سایر کشور‌ها تهیه کنند.» وی در پاسخ به سوالی در مورد اینکه آیا استفاده از نام برند خارجی تقلب محسوب می‌شود یا نه نیز توضیح داد که «استفاده از نام برند خارجی در رابطه با این واحد تقلب نیست.»

عجیب است که یک مقام مسئول این چنین یک طرفه به ماجرا نگاه کند و بی‌پروا به حمایت از جوفروشان گندم‌نما بپردازد. حمایت از تولید داخلی به هر شکل، بدون توجه به دلیل اصلی تولید، یعنی بازار مصرف و مردم، اصولاً بی‌معناست. مردم با دیدن گوشی مونتاژی با برند نوکیا، قطعاً گمراه می‌شوند و امکان دارد گوشی مونتاژی غیر اصل را به جای نوکیای اصلی خریداری کنند و مغبون شوند و این دقیقاً مصداق تقلب است. کارشناسان حقوقی باید نظر بدهند؛ اما در قانون معاملات هم فریب خوردن یکی از طرفین معامله، از جمله شرایطی است که امکان فسخ معامله را تحت عنوان «خیار تدلیس» فراهم می‌کند.

به آقای برادران باید گفت که برای ما مردم، رابطه شما با تولیدکننده و مونتاژکار یا برندهای خارجی اهمیتی ندارد. آنچه مهم است، مصلحت و منفعت کاربر و خریدار ایرانی است که شما به عنوان مسئول دولتی، گویا اهمیتی برای آن قایل نیستید.