حالا که در مسیر بارداری هستید، شاید شنیده باشید که چقدر برای رشد و سلامت روانی نوزادتون، نقش پدر اهمیت داره. برخلاف گذشته که شاید نقش پدر رو خیلی پررنگ نمیدیدن، امروز تحقیقات نشون میده که حضور پدر از همون دوران بارداری تا بزرگ شدن نوزاد، چقدر میتونه مؤثر و حتی حیاتی باشه.
خیلیها تصور میکنن دوران بارداری فقط به مادر مربوطه و پدر تنها باید پشت صحنه باشه. اما تحقیقات جدید ثابت کرده که حمایت عاطفی پدر از همون ابتدا تاثیر زیادی روی رشد روانی و حتی جسمی نوزاد داره. در واقع، وقتی پدر کنار مادر و جنین هست، این حس حمایت و اطمینان به مادر منتقل میشه و روی احساسات مثبت و کاهش استرس تاثیر میذاره. و خب، همه اینها در نهایت به رشد بهتر نوزاد کمک میکنه.
رابطهی احساسی بین پدر و نوزاد، میتونه از دوران بارداری آغاز بشه. شاید عجیب به نظر بیاد، ولی پدران هم با لمس شکم مادر، صحبت با جنین یا حتی همراهی در سونوگرافی، میتونن کمکم با جنین خودشون ارتباط برقرار کنن. این ارتباط اولیه، حس آشنایی و امنیت رو به نوزاد منتقل میکنه و باعث میشه که بعد از تولد، اونها با هم راحتتر و زودتر آشنا بشن.
حالا که نوزاد به دنیا اومده، حضور و نقش پدر همچنان پررنگ باقی میمونه. نوزادان از همون بدو تولد، نیاز به توجه و عشق دارن و صدای پدر برای اونها حس امنیت ایجاد میکنه. تحقیقات نشون داده که کودکانی که پدر فعالی دارن و از محبت و حمایت پدرانه برخوردارن، در آینده اعتمادبهنفس بیشتری دارن و روابط اجتماعیشون قویتره.
در واقع، بچهها از طریق رابطهای که با پدر برقرار میکنن، یاد میگیرن چطور با دیگران ارتباط برقرار کنن و دنیا رو بشناسن. به عبارتی، نقش پدر بر رشد نوزاد نه تنها در ایجاد حس امنیت بلکه در یادگیری مهارتهای اجتماعی و احساسی هم تاثیر داره. این یعنی پدر، نه فقط به عنوان کسی که نوزاد رو از لحاظ فیزیکی حمایت میکنه، بلکه به عنوان یک الگوی احساسی و رفتاری در رشد روانی کودک نقشی اساسی داره.
حتی در لحظات سخت مثل گریههای شبانه یا بیخوابیهای مادر، وقتی پدر حاضر و همراهه، این حضور به نوزاد هم حس ثبات و پایداری میده. این حس در سالهای بعدی زندگی هم تاثیرگذار میمونه و باعث میشه که کودک در مواجهه با چالشهای زندگی، اعتماد به نفس بالاتری داشته باشه. به زبان ساده، پدر به کودک نشون میده که زندگی با همه سختیهاش، میشه پایدار و محکم بمونه.
یکی دیگه از نکات مهم، اینه که پدرها با مشارکت فعال در دوران بارداری، خودشون رو برای نقش پدرانه آماده میکنن. وقتی پدرها از دوران بارداری کنار همسرشون هستن، این ارتباط نه تنها رابطه بین همسران رو قویتر میکنه، بلکه به پدر کمک میکنه که با پذیرش این نقش جدید، با اعتمادبهنفس بیشتری وارد دنیای پدری بشه. از طرف دیگه، همسران هم حس میکنن که در این مسیر تنها نیستن و همراهی مطمئن کنار خودشون دارن.
اگه پدرها دوست دارن بدونن چطور میتونن تو رشد روانی نوزادشون نقش پررنگتری داشته باشن، چند پیشنهاد ساده و موثر رو میشه در نظر گرفت:
۱. زمان گذروندن با نوزاد: حتی چند دقیقه وقتگذرونی روزانه با نوزاد، مثل بغل کردن یا آواز خوندن برای نوزاد، میتونه خیلی کمککننده باشه. این کارها به نوزاد حس امنیت و عشق میده و باعث میشه با پدر آشنا بشه.
۲. همدلی با مادر: پدرها با درک و همدلی با مادر، نقش حمایتی خودشون رو نشون میدن. وقتی مادر احساس کنه که در این مسیر تنها نیست، بهراحتی میتونه از لحظات بارداری و مادر بودن لذت ببره و این شادی به نوزاد هم منتقل میشه.
۳. گفتوگو با نوزاد: حتی از همون دوران بارداری هم، صحبت کردن پدر با نوزاد میتونه یه ارتباط اولیه بین اونها بسازه. بعد از تولد، نوزاد این صدا رو به یاد میاره و احساس آشنایی میکنه که باعث آرامشش میشه.
۴. کمک به مادر در مراقبت از نوزاد: این کار، نشوندهنده تعهد پدر به نقش والدینه. وقتی پدر به مادر در تغذیه، تعویض پوشک یا خواباندن نوزاد کمک میکنه، نه تنها به مادر کمک میکنه بلکه باعث میشه نوزاد حضور فعال پدر رو از همون ابتدا درک کنه.
به طور خلاصه، نقش پدر در بارداری و رشد نوزاد از همون روزهای اول اهمیت زیادی داره. شاید تا دیروز فکر میکردیم که پدرها فقط باید از دور نقش حمایتی داشته باشن، اما حالا میدونیم که اونها میتونن با حضور و محبت خودشون، روی شکلگیری شخصیت و رشد روانی نوزاد تاثیر مثبت بذارن. این همراهی، یه جور سرمایهگذاری بلندمدت روی آینده نوزاده که به رشد اعتمادبهنفس، شادی و تواناییهای اجتماعی اون کمک میکنه.
برای پدرهایی که فکر میکنن باید خیلی کارهای بزرگی انجام بدن تا موثر باشن، باید گفت که در واقع، همون کارهای ساده روزانه و بودن کنار نوزاد، بیشترین تاثیر رو داره. در نهایت، هم پدر و هم نوزاد از این ارتباط عاطفی غنی، بهرهمند میشن.
پاسخ ها