کایمریسم جنینی «Chimerism detection» یک پدیده ژنتیکی جالب و کمتر شناخته‌شده است که زمانی اتفاق می‌افتد که مادر و جنین سلول‌های ژنتیکی خود را با هم به اشتراک می‌گذارند. در واقع، این تبادل ژنتیکی میان مادر و جنین باعث می‌شود که هر دو موجود حامل ژن‌هایی باشند که به طور طبیعی نباید در بدنشان وجود داشته باشد. به این حالت که فرد حامل دو مجموعه سلول‌های ژنتیکی از دو منبع مختلف باشد، کایمریسم می‌گویند. در این مقاله به این پدیده‌ی جالب خواهیم پرداخت.
حالا فکر کن که یه بچه تو شکمت داری و اون کوچولو، بدون اینکه بفهمی، سلول‌های خودش رو با تو به اشتراک می‌ذاره. این یه حالت عادی در دوران بارداریه. جنین سلول‌هاش رو به بدن مادر می‌فرسته و به‌نوعی یه «میکروکایمرا» می‌شه، یعنی تو وجود مادر جا می‌گیره. با اینکه سلول‌های جنین کوچولو و تعدادشون کم هستن، ولی بعضی وقتا می‌تونن تاثیرهای زیادی روی بدن مادر بذارن.
مثلا، اگه مادر در دوران بارداری سلول‌های جنین رو تو اندام‌هایی مثل قلب، کبد یا حتی مغزش داشته باشه، شاید این سلول‌ها توی بازسازی و ترمیم بعضی از اندام‌ها کمک کنن. البته بعضی وقتا هم ممکنه باعث مشکلات بشن.
خب، ممکنه از خودت بپرسی که این سلول‌ها از کجا و چطور به بدن مادر می‌رسن. سلول‌های جنینی معمولا از طریق جفت منتقل می‌شن. جفت مثل یه پله که جنین رو به مادر وصل می‌کنه و نقش تامین مواد غذایی و اکسیژن رو برای جنین داره. اما این پل فقط یه راه یک طرفه نیست. جنین از طریق جفت، سلول‌های خودش رو هم به سمت بدن مادر می‌فرسته و بالعکس، مادر هم می‌تونه سلول‌های خودش رو به جنین منتقل کنه.
این انتقال دوطرفه ممکنه در طول بارداری یا حتی زمان زایمان رخ بده. حتی دیده شده که بعد از زایمان هم این سلول‌ها تو بدن مادر باقی می‌مونن. این سلول‌های جنینی می‌تونن سال‌ها توی بدن مادر بمونن، بعضی وقت‌ها تا آخر عمر.
حالا بیایم ببینیم این سلول‌ها که تو بدن مادر می‌مونن، چه کارهایی می‌تونن انجام بدن. بعضی تحقیقات نشون داده که این سلول‌ها ممکنه برای مادر خوب باشن. مثلا سلول‌های جنینی می‌تونن در ترمیم بافت‌های آسیب‌دیده نقش داشته باشن. فرض کن مادری دچار آسیب قلبی شده باشه، سلول‌های جنین شاید بتونن به ترمیم قلب کمک کنن. یا مثلا اگر مادری دچار مشکلات کبدی باشه، سلول‌های جنینی می‌تونن به ترمیم کبد هم کمک کنن.
اما این فقط یه روی سکه‌ست. گاهی وقت‌ها این سلول‌ها می‌تونن دردسر ساز بشن. مثل وقتی که بدن مادر این سلول‌ها رو به عنوان سلول‌های بیگانه بشناسه و بهشون حمله کنه. این می‌تونه منجر به بیماری‌های خودایمنی بشه. به عبارت دیگه، بدن مادر شروع به جنگیدن با سلول‌های خودش می‌کنه و این می‌تونه مشکلات جدی‌ای رو به وجود بیاره.
از اون طرف، جنین هم از این سلول‌ها بی‌بهره نمی‌مونه. مادر هم می‌تونه سلول‌های خودش رو به جنین منتقل کنه. این سلول‌ها می‌تونن به ساختارهای مختلف بدن جنین وارد بشن و حتی بعد از تولد هم تو بدن بچه باقی بمونن. این باعث می‌شه که جنین هم تا حدی حامل ژن‌های مادرش باشه.
در بعضی موارد، انتقال سلول‌های مادر به جنین می‌تونه باعث مشکلات سلامتی بشه. مثلا ممکنه باعث بشه که بچه به بعضی از بیماری‌های خودایمنی دچار بشه. توی بیماری‌های خودایمنی، سیستم ایمنی بدن به جای حمله به عوامل خارجی، به سلول‌های خودش حمله می‌کنه. مثلا بیماری‌هایی مثل دیابت نوع یک یا لوپوس ممکنه از این طریق ایجاد بشن.
اما همیشه هم اینطور نیست و بعضی وقت‌ها این سلول‌ها به جنین کمک می‌کنن. برای مثال، سلول‌های مادر می‌تونن به تقویت سیستم ایمنی جنین کمک کنن و اونو در مقابل بعضی از بیماری‌ها محافظت کنن.
تا الان، تحقیق‌های زیادی در مورد کایمریسم و تاثیرات اون انجام شده. بیشتر این تحقیقات نشون داده که کایمریسم یه پدیده خیلی پیچیده‌ست و اثراتش می‌تونه بسته به شرایط مختلف، مثبت یا منفی باشه. یکی از جالب‌ترین کشف‌ها اینه که کایمریسم نه‌تنها تو دوران بارداری، بلکه تو دوقلوهایی که یکی از اون‌ها قبل از تولد از بین می‌ره هم اتفاق می‌افته. تو این موارد، جنین باقی‌مانده می‌تونه سلول‌های دوقلوی مرده‌ش رو دریافت کنه و این باعث می‌شه که یه بخشی از بدنش حامل ژن‌های دوقلوی مرده باشه.
این پدیده فقط محدود به انسان‌ها نیست. تو حیوانات هم کایمریسم مشاهده شده. مثلا توی گوسفندها، سگ‌ها و حتی بعضی از پرنده‌ها هم این حالت وجود داره. تحقیقات توی حیوانات کمک زیادی به فهم ما از کایمریسم کرده. مثلا تو گوسفندها مشاهده شده که سلول‌های جنینی می‌تونن تا مدت‌ها بعد از تولد تو بدن مادر باقی بمونن و حتی تو بعضی موارد باعث تغییر رنگ موها بشن.
کایمریسم جنینی یه پدیده جالب و عجیب دنیای زیست‌شناسیه. این که چطور سلول‌های مادر و جنین با هم تعامل دارن و چطور می‌تونن بر سلامت هر دو تاثیر بذارن، موضوعی بسیار پیچیده و جذابه. با اینکه هنوز سوالات زیادی درباره کایمریسم بی‌پاسخ مونده، ولی تحقیق‌های علمی نشون می‌ده که این پدیده می‌تونه هم مزایا و هم معایب خودش رو داشته باشه. از یک طرف می‌تونه به ترمیم بافت‌های آسیب‌دیده کمک کنه و از طرف دیگه می‌تونه باعث ایجاد بیماری‌های خودایمنی بشه.
در نهایت، کایمریسم یه نمونه از شگفتی‌های طبیعته که هنوز به طور کامل شناخته نشده و مطمئناً در آینده با پیشرفت‌های علمی بیشتر، ابعاد جدیدی از اون کشف خواهد شد. تا اون زمان، ما باید به تماشای این پدیده عجیب و پیچیده ادامه بدیم و هر روز بیشتر درباره‌ش یاد بگیریم.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها