پیشکسوت استقلال: این همه مهاجم، چرا آل کثیر؟

ریکاردو ساپینتو در حالی بار دیگر هدایت استقلال را بر عهده گرفته که بازگشتش با واکنش‌های متفاوتی همراه بوده است.

فرهیختگان: ریکاردو ساپینتو در حالی بار دیگر هدایت استقلال را بر عهده گرفته که بازگشتش با واکنش‌های متفاوتی همراه بوده است. هاشم حیدری، مهاجم اسبق استقلال تأکید می‌کند که اگرچه ساپینتو مربی فنی بدی نیست و وفاداری‌اش را پیش‌تر نشان داده، اما استقلال بدون ابزاری که این مربی می‌خواهد هرگز موفق نخواهد شد. حیدری معتقد است بازگشت ساپینتو باید با ابزار مناسب همراه باشد و تنها انگیزه و معرفت برای موفقیت کافی نیست. حیدری همچنین به ضعف مدیریت، مشکلات یارگیری و نبود کمیته فنی مؤثر به عنوان چالش‌های اصلی استقلال اشاره می‌کند. گفت‌وگو با حیدری را در ادامه از نظر می‌گذرانید. 

صحبت را درباره ریکاردو ساپینتو آغاز کنیم. او در بازگشت به استقلال موفق می‌شود؟ 

نظر خیلی مثبتی ندارم. خب، او قبلاً آمده، کار کرده، در پرتغال هم شناخته شده بوده، ولی رزومه خیلی محکمی نداشته است. یک فصل در استقلال کار کرد، اما نتیجه خیلی خوبی هم نگرفت. بعد هم با محرومیت رفت. در مجموع، به نظر من گزینه‌های بهتری هم می‌شد آورد. حالا که قرار است پول خرج شود، می‌شد گزینه‌های دیگر را هم بررسی کرد. نمی‌دانم چه سیاستی پشت این تصمیم است که او را آوردند، آن هم در حالی که می‌دانستند محروم است. باید مسئولان پاسخ دهند. البته از نظر فنی مربی بدی نیست، ولی قطعاً بهتر از این هم می‌شد آورد. اگر بتواند خودش را کنترل کند، شاید بتواند موفق باشد. 

اینکه حضور او در شرایط اخیر کشور به یک بازگشت معرفتی تعبیر شده، در حالی که برخی خارجی‌ها در چنین فضایی از فوتبال ایران رفتند. از سوی دیگر فشار هواداری هم برای بازگشت این چهره کم تأثیرگذار نبود. 

درست است که هواداران خواستند، اما بالاخره یک کمیته فنی هم باید باشد که دور از احساسات تصمیم بگیرد. همه جای دنیا که این‌گونه نیست که فقط هوادار بخواهد. شاید نظرسنجی بگذارند، اما در نهایت خودشان تصمیم می‌گیرند. ما باید کمیته فنی داشته باشیم که کیفیت عملکرد مربی را بررسی کند. از لحاظ نوع بازی و مسائل فنی، ساپینتو بد نبود، حتی باخت در دربی هم پیش می‌آید، خیلی‌های دیگر هم باخته‌اند. اما اینکه فقط بگوییم «در شرایط جنگی آمد» و همه‌چیز را پاک کنیم، درست نیست. این یک نکته مثبت است که در چنین شرایطی برگشت، ولی انتخاب مربی در استقلال در سال‌های اخیر روند درستی نداشته. یک نفر می‌آید، از کسی خوشش می‌آید و او را می‌آورد. باید یک کمیته فنی متشکل از چهار پیشکسوت بزرگ استقلال وجود داشته باشد تا درباره سبک بازی مربی و تناسبش با استقلال نظر بدهند. باز هم تأکید می‌کنم که شما الان می‌گویید معرفتی آمد، اما معرفتی یک جای قضیه است، ما نباید احساسی برخورد کنیم. به هر حال آن هم یک امر مثبت است در حالی که خیلی از مربی‌های دیگر نمی‌آمدند. 

در هر صورت سبک هجومی ساپینتو با فلسفه فوتبال استقلال که همیشه به یک تیم هجومی معروف بوده متناسب است. 

بله، به همین دلیل می‌گویم انتخاب مربی باید با هماهنگی کمیته فنی باشد تا در آینده دچار اختلاف نشوند. ساپینتو قبلاً با بازیکنانی مثل قایدی و محبی دستش بازتر بود. استقلال همین فصل اخیر هم در فاز هجومی مشکل داشت و گل نمی‌زد. خط دفاع هم البته ضعف‌هایی داشت، اما مشکل اصلی گل نزدن بود. تیمی که همیشه هجومی بوده، الان ابزار لازم را ندارد. اگر ساپینتو آمده، باید پرسید آیا ابزار لازم را در اختیار دارد؟ 

گفته می‌شود از لحاظ اخلاقی این سرمربی جدای از عصبانی و پرخاشگر بودن، یکی از محاسنش این است که جنبه‌های مالی برای او اولویت ندارد چون دفعه پیش هم ۸ ماه بدون حقوق کار کرد. 

بله، این ویژگی‌اش خوب است. ولی برای موفقیت، فقط این مسائل کافی نیست. نباید فقط بگوییم «پولش را نگرفت و کار کرد» و فردا که نتیجه نگرفت بگوییم «ولی معرفت داشت». استقلالی‌ها الان دنبال این شکل از کار نیستند. سال‌هاست تیم در نحوه بازی، یارگیری و به‌ویژه در پیش‌فصل مشکل دارد و آماده‌سازی در این مقطع را از دست می‌دهد. نمی‌دانم چه کسانی در باشگاه تصمیم می‌گیرند، اما تیم‌های دیگر راحت‌تر یارگیری می‌کنند، چرا استقلال نمی‌تواند؟ 

به تازگی هم ساپینتو در یک استوری حسابی به مدیران استقلال گلایه کرد. 

وقتی سرمربی از وضعیت ناراضی است، مشخص است که مشکلات جدی وجود دارد. او از نزدیک درگیر مسائل است و خوب می‌فهمد کجا خطر هست. تیم‌های دیگر دارند یارگیری می‌کنند و تیمشان را تقویت می‌کنند، ولی استقلال در یارگیری عقب مانده و این باعث شده صدای سرمربی هم دربیاید. 

نقش مدیریت را در این هرج و مرج و پراکندگی‌ای که به وجود آمده است، تا چه اندازه مؤثر می‌بینید؟ 

شما ببینید سخنگوی باشگاه یک خانم است که اصلاً پاسخ‌گو نیست و تعامل خوبی هم با رسانه‌ها ندارد. در همین رسانه‌ها افراد استقلالی زیادی هستند که می‌توانستند مدیر رسانه باشند و تعامل بهتری ایجاد کنند. ایشان را گذاشته‌اند سخنگو، ولی حداقل پاسخ‌گو هم نیست. هوادار نمی‌داند باید از چه کسی جواب بگیرد. آیا مدیرعامل باید صحبت کند؟ سرپرست حرف بزند؟ حداقل یک نفر باید بیاید و هوادار را از نگرانی دربیاورد. این خانم را هم که گذاشته‌اند، مشخص نیست چرا؛ اگر دنبال شغل بودند، می‌توانستند شغل دیگری به او بدهند. افرادی مثل بعضی از خبرنگاران استقلالی بودند که هم تعامل بلدند، هم پاسخ‌گویی را. سخنگو باید قوی باشد و حاشیه‌ها را جمع کند. از طرفی، آقای نظری‌جویباری که سال‌ها در استقلال بوده، باید شرایط را درک کند، من از ایشان تعجب می‌کنم. نمی‌دانم این چند ساله تغییر کرده یا چیزی شده است؟! او خیلی فوتبالی بود و خیلی به استقلال علاقه داشت و الان با این وضع تیم چطور می‌خواهد با رقبا رقابت کند؟ بازیکنی هم نمانده است. شاید الان بخواهند حسین‌نژاد را از روسیه بیاورند، ولی با یک بازیکن که مشکلات حل نمی‌شود. تیمی که مشکل دارد، نیاز به تغییر دارد. اگر تغییری ایجاد نشود، همان آش و همان کاسه خواهد بود. استقلال شش هفت تا بازیکن خوب می‌خواهد تا مشکلاتش حل شود. تیمی که مشکل داشته و کاندیدای سقوط بوده باید تغییرات وسیعی در آن ایجاد شود. وقتی تغییری ایجاد نشود دوباره همان وضع پیش خواهد آمد. 

در هر صورت شنیده می‌شود قرار است تغییرات مدیریتی در استقلال اتفاق بیفتد. 

خدا کند اگر قرار است اتفاقی بیفتد، خیلی دیر نشود. در استقلال همیشه تغییرات وقتی انجام می‌شود که دیگر خیلی دیر شده است. چرا از قبل فکر نمی‌کنند؟ مگر سخت است؟ الان پول هست، چرا اقدام نمی‌کنند؟ آیا کمیته فنی دارند؟ چهار پیشکسوت بزرگ باشگاه که بتوانند جلسه بگذارند و تصمیم‌سازی کنند؟ حتی می‌شود یک اتاق فکر از بین رسانه‌ها شکل داد. چرا رقیب همیشه جلوتر از ماست؟ پرسپولیس بلد است چطور حاشیه‌ها را جمع کند، ولی این‌جا خبری از این چیز‌ها نیست. هرکسی هرچه دلش خواست می‌گوید و کسی هم پاسخ‌گو نیست. 

نظرتان درباره صحبت‌های اخیر مجتبی جباری چیست؟ او گفته برخی پیشکسوتان باید دهانشان را ببندند. 

جباری باید جایگاه و شأن خودش را حفظ کند. او بازیکن بزرگی بوده و محبوب، ولی حالا که شرایط استقلال این‌گونه شده، باید تجربه بیشتری به خرج می‌داد. او آدم باهوشی است و باید صبر می‌کرد. در فوتبال، مربیگری همین است؛ خیلی‌ها آمدند و تیم را قهرمان کردند، سال بعد نبودند یا آن‌ها را نخواستند. امروز هستی، فردا ممکن است نباشی. با چند برد یا یک قهرمانی نباید سهم‌خواهی کرد. خیلی‌ها تیم را قهرمان کرده‌اند و الان در خانه نشسته‌اند. حالا آن دیگر سیاست‌های باشگاه است و درست یا غلطش را خودشان می‌دانند؛ اما او باید خویشتن‌داری بیشتری می‌کرد. حرف‌های او روی تماشاگر و جوّ تیم تأثیر می‌گذارد. امسال نشد، شاید سال آینده با توشه و بار فنی بهتر بازگردد. باید از تجربه کسانی مثل سهراب بختیاری‌زاده درس گرفت. اینکه من تیم را قهرمان کردم، فکر می‌کنم خودش هم به این نتیجه برسد که درست نیست. به هر حال خیلی‌های دیگر هم تیم را قهرمان کرده‌اند؛ اما الان در خانه نشسته‌اند. 

از مذاکرات با عیسی آل‌کثیر خبر دارید؟ گفته می‌شود این بازیکن از لیست آخر ساپینتو جذب شده است. 

من هم تعجب کردم که چرا ناگهان به سراغ او رفتند. مربی ناگهان او را خواست. سنش مشکلی ندارد؛ بازیکنانی با سن بالا هم عملکرد خوبی دارند. ولی چرا تا الان او را جذب نکردند؟ این همه مهاجم بود، چرا آل‌کثیر؟ چرا پشت گوش انداختند و حالا این بازیکن را آوردند؟ حالا مربی باید پاسخ‌گو باشد، چون خودش خواسته است. البته می‌گویید از لیست آخر ساپینتو بوده است پس بهانه هم دارد. وقتی بازیکن نمی‌گیرند، مربی چکار کند؟ واقعاً استقلال مهاجم ندارد. آل‌کثیر بازیکن جنگنده‌ای است و اگر از لحاظ بدنی آماده باشد، اتفاقاً انگیزه دارد و می‌تواند به تیم کمک کند. مشکل من با سن نیست، بلکه آمادگی بدنی‌اش مهم است.