تحصیل در کایروپراکتیک
در این مقاله از ، به بررسی شرایط تحصیل در رشته کایروپراکتیک در ایران پرداخته‌ایم. تحصیل در این رشته نیازمند گذراندن دوره‌های آموزشی خاص و کسب مدارک معتبر است. فارغ‌التحصیلان این رشته می‌توانند در کلینیک‌ها و مطب‌های شخصی مشغول به کار شوند. آگاهی از شرایط تحصیل در رشته کایروپراکتیک می‌تواند راهنمایی مفیدی برای علاقه‌مندان به این حوزه باشد.
رشته کایروپراکتیک یک روش درمانی مکمل است که برای درمان دردهای ستون فقرات از توانایی‌های خود بدن کمک می‌گیرد و به درمان دارویی و جراحی نمی‌پردازد. متخصصین این رشته که به آنها کایروپراکتور نیز گفته می‌شود، بسته به نوع اختلال ایجاد شده در ستون فقرات بیمار، از روش‌های درمانی متعددی مانند ماساژ، داروهای تسکین دهنده درد، شوک‌های الکتریکی، یخ و گرما و غیره استفاده می‌کنند.
بیشترین اختلالات ایجاد شده در ستون فقرات به دلیل سبک زندگی غلط و استفاده بیش از حد از موبایل و رایانه است که موجب آسیب به ستون فقرات و گردن می‌شود. با گسترش این رشته، متخصصان زیادی در کلینیک‌ها و مطب‌های شخصی مشغول به درمان بیماران هستند. یک متخصص کایروپراکتیک باید توانایی زیادی در تشخیص آسیب به وجود آمده داشته باشد.
کایروپراکتورها با کمک این علم، قادر به درمان آسیب‌ها و اختلالات زیر هستند:
مشکلات مربوط به آسیب‌دیدگی‌هایی مثل زمین خوردن
مشکلات ناشی از وارد شدن فشار مکرر به بدن همچون نشستن در حالتی که پشتیبانی مناسب از کمر وجود نداشته باشد
دیسک کمر
سیاتیک
دیسک گردن
سرما خوردگی مهره‌های کمر
کمر درد در دوران بارداری
مشکلات و درد شانه
لغزندگی دیسک کمر
پا درد
فیبرومیالژیا
دردهای مربوط به مفاصل ران، زانو، مچ پا و کف پا
درد و مشکلات مربوط به آرنج، مچ دست، و مفاصل کف دست
آموزش کایروپراکتیک به دانش‌آموزان اصول و روش‌های درمانی این رشته را آموزش می‌دهد. معیارهای ورود، ساختار، روش تدریس و ماهیت برنامه‌های کایروپراکتیک در مدارس مختلف جهان متفاوت است. دانش‌آموزان در زمینه‌های مختلف از جمله حوزه‌های عمل، عصب‌شناسی، رادیولوژی، میکروبیولوژی، روان‌شناسی، اخلاق، زیست‌شناسی، آناتومی، بیوشیمی و آناتومی ستون فقرات آموزش می‌بینند. همچنین، دانشجویان آینده‌نگر معمولاً در تغذیه بالینی، بهداشت عمومی، اطفال و سایر زمینه‌های مرتبط با سلامت یا تندرستی آموزش می‌بینند.
در ایالات متحده، برنامه‌های کایروپراکتیک برای اهداف اعتباربخشی نیاز به آموزش مناطق خاصی دارند. یک دستورالعمل سازمان جهانی بهداشت (WHO) در سال 2005 بیان می‌کند که کایروپراکتیک‌های آینده‌نگر بدون آموزش قبلی مرتبط با مراقبت‌های بهداشتی یا تجربه باید حداقل 4200 ساعت تماس با دانش‌آموز/معلم (یا معادل آن) را در چهار سال کامل صرف کنند. این شامل حداقل 1000 ساعت آموزش بالینی تحت نظارت است.
دانش‌آموزان برای داشتن مجوز برای تمرین در ایالات متحده باید از هیئت‌های اداره‌شده توسط هیئت ملی آزمون‌کنندگان کایروپراکتیک (NBCE) عبور کنند. این تابلوها شامل بخش‌های I، II، III و IV و همچنین سایر تست‌های اضافی مورد نیاز توسط ایالت یا در صورت تمایل دانش‌آموزان مانند امتحان فیزیوتراپی است.
در سال ۱۹۰۸، آموزش کایروپراکتیک با چند ماه آموزش برای دست‌ورزی ستون فقرات کایروپراکتیک آغاز شد. در طی چند سال بعد، این آموزش به ۱۸ ماه افزایش یافت. در دهه ۱۹۲۰، آموزش کایروپراکتیک دوباره گسترش یافت و موضوعاتی همچون آناتومی، فیزیولوژی و بافت‌شناسی را شامل شد. تا دهه ۱۹۵۰، مدارس کایروپراکتیک نیاز به دوره‌های کالج به عنوان پیش‌نیاز پذیرش نداشتند. در حالی که آموزش کایروپراکتیک همچنان به گسترش الزامات آموزشی خود ادامه می‌داد، آموزش بین مؤسسات متفاوت بود زیرا هیچ سازمان نظارتی واحدی بر آموزش کایروپراکتیک نظارت نمی‌کرد. این وضعیت در سال ۱۹۷۴ با تعیین شورای آموزش کایروپراکتیک (CCE) به عنوان سازمان اعتباربخشی رسمی کایروپراکتیک تغییر کرد.
با گسترش کایروپراکتیک، دو گروه متمایز در این حرفه شکل گرفتند؛ «استریت‌ها» و «میکسرها». استریت‌ها فلسفه حیاتی‌گرا را تأکید کرده و دست‌ورزی ستون فقرات را به عنوان تنها روش درمانی خود استفاده می‌کردند. آنها باور داشتند که تمام بیماری‌ها از ستون فقرات منشأ می‌گیرند. میکسرها نیز از دست‌ورزی ستون فقرات استفاده می‌کردند، اما به همراه دیگر روش‌های درمانی مانند فیزیوتراپی، تغذیه، تحریک عضلانی الکتریکی و موارد دیگر. مدارس کایروپراکتیک میکسر آموزش‌های پزشکی بیشتری ارائه می‌دادند که در ابتدا موجب بروز اختلافات قابل توجهی شد. در سال ۱۹۹۷، مدارس کایروپراکتیک آمریکایی معمولاً نیازهای ورودی پایین‌تری نسبت به مدارس پزشکی یا دندانپزشکی داشتند. یک گزارش در سال ۲۰۰۵ اظهار داشت که "آموزش اولیه کایروپراکتیک شامل کلاس‌هایی در برخی علوم پایه و بالینی به همراه فلسفه کایروپراکتیک بود."
شرایط ورود به رشته کایروپراکتیک
در کشورهای ایالات متحده آمریکا و کانادا، کایروپراکتیک به صورت قانونی شناخته شده و تحت نظارت و مقررات قرار دارد. در این کشورها، حرفه کایروپراکتیک تحت نظارت نهادهای اعتباربخشی مربوطه قرار دارد و الزامات آموزشی تعیین شده باید رعایت شود. در این کشورها، متقاضیان مجوز برای انجام کایروپراکتیک باید از هیئت‌های اداره‌شده توسط هیئت ملی آزمون‌کنندگان کایروپراکتیک (NBCE) عبور کنند. این تابلوها شامل بخش‌های I، II، III و IV و همچنین آزمون‌های اضافی مورد نیاز توسط ایالت یا در صورت تمایل دانش‌آموزان مانند امتحان فیزیوتراپی است.
در استرالیا، حرفه کایروپراکتیک توسط "آژانس مقرراتی پزشکان سلامت استرالیا" (AHPRA) نظارت می‌شود. "انجمن کایروپراکتیک استرالیا" راهنمایی‌هایی برای دانشجویانی که قصد ثبت‌نام به عنوان کایروپراکتور در استرالیا را دارند، فراهم کرده است.
در کانادا دو مدرسه کایروپراکتیک وجود دارد: کالج یادبود کایروپراکتیک کانادا (CMCC) در تورنتو، انتاریو و دانشگاه کبک در تروا-ریویر، کبک. هر دو برنامه توسط "فدراسیون کانادایی هیئت‌های مقرراتی و آموزشی کایروپراکتیک" به طور کامل اعتباربخشی شده‌اند. برنامه CMCC یک مؤسسه خصوصی است که نیاز به چهار سال تحصیل تمام وقت، از جمله یک دوره کارآموزی کلینیکی 12 ماهه دارد.
در آلمان، "آکادمی کایروپراکتیک" توسط "مدرسه کایروپراکتیک برلین" تأسیس شد. هدف این آکادمی آموزش کایروپراکتورهای اصولی است که استانداردهای راهنمایی‌های WHO برای آموزش و ایمنی کایروپراکتیک را رعایت کنند. این آکادمی هنوز توسط "شورای اروپایی آموزش کایروپراکتیک" (ECCE) اعتباربخشی نشده است.
در آفریقای جنوبی دو مدرسه کایروپراکتیک وجود دارد: "موسسه فناوری دوربان" و "دانشگاه ژوهانسبورگ". هر دو یک دوره 6 ساله تمام وقت ارائه می‌دهند که منجر به مدرک کارشناسی ارشد در کایروپراکتیک می‌شود. برای عمل در آفریقای جنوبی، کایروپراکتورها باید کارآموزی را کامل کنند و با "شورای حرفه‌های بهداشتی متحد آفریقای جنوبی" (AHPCSA) ثبت‌نام شوند.
دانشگاه هانسئو، واقع در سئوسان، کره جنوبی، یک برنامه کایروپراکتیک معتبر CCEA دارد. برنامه‌ریزی برای این برنامه از سال 1997 آغاز شد.
در بریتانیا، در سال 1994 پارلمان قانونی برای تنظیم عمل کایروپراکتیک تصویب کرد و "شورای عمومی کایروپراکتیک" (GCC) را به عنوان هیئت نظارتی ایجاد کرد. از آن زمان، استفاده از عنوان کایروپراکتور بدون ثبت‌نام در GCC غیرقانونی است. در حال حاضر سه کالج کایروپراکتیک در بریتانیا وجود دارد که دوره‌های کایروپراکتیک آنها توسط GCC شناخته شده است.
تحصیل در رشته کایروپراکتیک در ایران مشابه سایر رشته‌های حوزه سلامت و درمان در دانشگاه‌های دولتی و آزاد کشور امکان‌پذیر است. هر دانشگاهی براساس قوانین خود (کنکور یا آزمون‌های ورودی)، شرایط خاصی را برای ورود به این رشته در نظر دارد. معمولاً طول مدت تحصیل در رشته کایروپراکتیک ۴ سال است.
در سال‌های گذشته، موسسات آزاد مختلفی اقدام به برگزاری دوره‌های آموزشی کایروپراکتیک کرده‌اند. فارغ‌التحصیلان این دوره‌ها با دریافت مدرک رسمی و معتبر می‌توانند در کلینیک‌های درمانی مشغول به کار شوند.
حداقل پیش‌نیاز برای ثبت‌نام در یک کالج کایروپراکتیک تعیین شده توسط CCE، 90 ساعت ترم است. دوره‌های پیش‌نیاز شامل علوم زیستی، شیمی و فیزیک، از جمله آناتومی انسانی، فیزیولوژی، جنین‌شناسی، ژنتیک، میکروبیولوژی، ایمنی‌شناسی، زیست‌شناسی سلولی، فیزیولوژی ورزشی، کینزیولوژی، شیمی عمومی، شیمی آلی، شیمی تجزیه، بیوشیمی، سم‌شناسی/داروشناسی، تغذیه، پزشکی هسته‌ای، فیزیک، بیومکانیک و آمار است. برنامه‌های کایروپراکتیک حداقل 4200 ساعت آموزش ترکیبی کلاس درس، آزمایشگاه و تجربه کلینیکی را نیاز دارند.
کایروپراکتیک در سطح بین‌المللی توسط "شوراهای آموزش کایروپراکتیک بین‌المللی" (CCEI) نظارت می‌شود. این نهاد توسط "فدراسیون جهانی کایروپراکتیک" و "سازمان بهداشت جهانی" به عنوان آژانس اعتباربخشی برای مدارس کایروپراکتیک در سراسر جهان به رسمیت شناخته شده است.
مدرک کایروپراکتیک
قوانین مربوط به عمل کایروپراکتیک در سراسر جهان بسیار متفاوت است. در کشورهایی مانند ایالات متحده آمریکا، کانادا و برخی کشورهای اروپایی، کایروپراکتیک به رسمیت شناخته شده و تحت نظارت قانونی قرار دارد. در این کشورها، حرفه کایروپراکتیک تحت قوانین مشخصی قرار دارد و الزامات آموزشی تعیین شده توسط نهادهای اعتباربخشی رعایت می‌شوند. با این حال، بسیاری از کشورها هنوز سیستم‌های آموزشی کایروپراکتیک را توسعه نداده‌اند و قوانین مشخصی برای تنظیم این حرفه ندارند. علاوه بر این، در برخی کشورها، سایر متخصصان بهداشت و درمان و افراد غیرحرفه‌ای ممکن است از تکنیک‌های جابجایی ستون فقرات استفاده کرده و خدمات کایروپراکتیک ارائه دهند، اگرچه ممکن است آموزش‌های کایروپراکتیک معتبر دریافت نکرده باشند.
کایروپراکتیک به صورت بین‌المللی توسط شورای‌های بین‌المللی آموزش کایروپراکتیک (CCEI) نظارت می‌شود. این نهاد توسط فدراسیون جهانی کایروپراکتیک و سازمان جهانی بهداشت به عنوان نهاد اعتباربخشی مدارس کایروپراکتیک در سراسر جهان به رسمیت شناخته شده است.
۱. چه مدت طول می‌کشد تا در رشته کایروپراکتیک فارغ‌التحصیل شویم؟
مدت تحصیل در رشته کایروپراکتیک معمولاً ۴ سال است که شامل دوره‌های تئوری و عملی می‌باشد.
۲. آیا برای ورود به رشته کایروپراکتیک نیاز به کنکور داریم؟
ورود به رشته کایروپراکتیک در ایران بسته به دانشگاه مورد نظر ممکن است از طریق کنکور یا آزمون‌های ورودی خاصی باشد.
۳. فارغ‌التحصیلان کایروپراکتیک در کجا می‌توانند مشغول به کار شوند؟
فارغ‌التحصیلان رشته کایروپراکتیک می‌توانند در کلینیک‌های درمانی، بیمارستان‌ها و مطب‌های شخصی مشغول به کار شوند.
۴. آیا رشته کایروپراکتیک شامل دوره‌های کارآموزی نیز می‌شود؟
بله، دانشجویان رشته کایروپراکتیک باید دوره‌های کارآموزی را تحت نظر متخصصین مجرب بگذرانند تا تجربه عملی کسب کنند.
۵. آیا مدارک صادر شده توسط موسسات آموزشی آزاد معتبر هستند؟
مدارک صادر شده توسط موسسات آموزشی آزاد که دارای تاییدیه رسمی هستند، معتبر بوده و فارغ‌التحصیلان می‌توانند با استفاده از این مدارک در مراکز درمانی مشغول به کار شوند.
رشته کایروپراکتیک با توجه به اهمیت و نقش مهمی که در بهبود و تسکین دردهای ستون فقرات و عضلانی ایفا می‌کند، یکی از رشته‌های پرطرفدار در حوزه سلامت و درمان محسوب می‌شود. شرایط تحصیل در رشته کایروپراکتیک در ایران بستگی به دانشگاه و موسسات آموزشی دارد که این رشته را ارائه می‌دهند و دانشجویان باید علاوه بر دوره‌های تئوری، تجربه عملی لازم را نیز کسب کنند. با انتخاب این رشته، شما می‌توانید به عنوان یک متخصص کایروپراکتیک به درمان و بهبود وضعیت بیماران بپردازید و نقش موثری در جامعه ایفا کنید.
گرد آوری:بخش علمی
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها