اختلال چند شخصیتی چیست و چرا افراد دچار آن میشوند؟ این پرسشی است که ذهن بسیاری از مردم را به خود مشغول کرده است. اختلال چند شخصیتی که در روانپزشکی با نام «اختلال هویت تجزیهای» (Dissociative Identity Disorder) شناخته میشود، یکی از پیچیدهترین و نادرترین اختلالات روانی است. در این وضعیت، فرد دو یا چند هویت یا «شخصیت» متمایز در درون خود دارد که هر یک رفتار، احساس، حافظه و حتی شیوه گفتار خاص خود را دارند. گاهی این شخصیتها از وجود یکدیگر آگاه نیستند و فرد ممکن است دورههایی از «فراموشی» یا از دست دادن حافظه را تجربه کند.
علت دقیق این اختلال هنوز به طور کامل مشخص نیست، اما تحقیقات نشان میدهد که اغلب در نتیجهی تجربههای آسیبزا در دوران کودکی، مانند سوءاستفاده جسمی یا روانی شدید، به وجود میآید. ذهن کودک برای محافظت از خود در برابر رنجهای شدید، بخشهایی از آگاهی را از هم جدا میکند و این تقسیم در بزرگسالی میتواند به شکل هویتهای جداگانه بروز کند.
نشانههای اختلال چند شخصیتی شامل تغییر ناگهانی در رفتار، صدا، حافظه یا علایق، احساس گسست از واقعیت و وجود صداهای درونی با هویتهای متفاوت است. این علائم ممکن است باعث سردرگمی اطرافیان و مشکلات جدی در زندگی فردی، شغلی و اجتماعی شوند.
درمان این اختلال معمولاً با رواندرمانی بلندمدت انجام میشود. هدف اصلی درمان، ادغام هویتهای مختلف و افزایش آگاهی فرد از احساسات و تجربیات خود است. در برخی موارد از دارو برای کنترل اضطراب یا افسردگی همراه استفاده میشود. حمایت خانواده و محیط امن نقش مهمی در روند بهبود دارند.
در نهایت، پاسخ به این پرسش که «اختلال چند شخصیتی چیست» ما را به درک عمیقتری از پیچیدگی ذهن انسان میرساند. این اختلال نشان میدهد که ذهن برای بقا و محافظت از خود، تواناییهایی فراتر از تصور ما دارد — حتی اگر این تواناییها گاه باعث رنج و جدایی درونی شوند.
پاسخ ها