«منو دلتنگی هایم »

سالهاست که از آن خزان بیرحم میگذرد و من هنوز نشسته ام به بدرقه پاییز...

عابری از جاده می‌گذشت و من همچنان غرق در تماشای افق  خیره به دیدار تو بودم ..

پرسید این جاده به کجا می‌رسد!؟

گفتم : انتهای انتظار....

او رفت مثل همان غروب پاییزی که تو رفتی و من هنوز سالهاست در ساعت قرار  زیر همان درخت روی نیمکت تنهایی

 به انتظار تو نشسته ام که شاید .. شاید بیایی..

این پاییز هم گذشت..

این پاییز هم گذشت و افسوس که نیامدی..

چه امید محالی ..

چه صبر بی‌قراری ...

قرارم هنوز هم پابرجاست شاید که بیایی ..