خروج از کشور برای افراد زیر ۱۸ سال همواره یکی از موضوعات حساس و پرچالش در قوانین کشورها محسوب میشود. در ایران نیز این مسئله اهمیت ویژهای دارد، چرا که علاوه بر ملاحظات قانونی، بعد خانوادگی و اجتماعی نیز در تصمیمگیریها دخیل است. نوجوانان و کودکان معمولاً برای ادامه تحصیل، سفرهای تفریحی، شرکت در مسابقات بینالمللی یا همراهی خانواده نیاز به دریافت مجوز خروج دارند. با توجه به این که افراد زیر ۱۸ سال هنوز به سن قانونی نرسیدهاند، مسئولیت آنها بر عهده والدین یا قیم قانونی است و همین موضوع باعث میشود فرآیند خروج پیچیدهتر از افراد بالای ۱۸ سال باشد. در این مقاله شرایط و جزئیات این موضوع بررسی میشود تا خانوادهها و نوجوانان با دیدی روشنتر بتوانند برای سفرهای خارجی برنامهریزی کنند.
قوانین مرتبط با خروج از کشور افراد زیر ۱۸ سال برای حمایت از حقوق کودک و جلوگیری از مشکلات احتمالی مانند قاچاق انسان، سوءاستفاده یا ترک غیرقانونی سرزمین وضع شدهاند. این قوانین در واقع چارچوبی ایجاد میکنند که خانوادهها و مراجع ذیصلاح بتوانند اطمینان یابند سفر فرزندان با رضایت و نظارت انجام میشود. از طرف دیگر، همین قوانین گاهی ممکن است برای والدینی که قصد دارند فرزندانشان را به سفر ببرند، دشواریهایی ایجاد کند. بنابراین آگاهی دقیق از ضوابط و استثنائات میتواند نقش مهمی در کاهش دغدغهها داشته باشد.
برای افراد زیر ۱۸ سال، رضایت والدین شرط اصلی صدور مجوز خروج از کشور است. در بسیاری از موارد، ارائه اجازهنامه محضری از سوی پدر یا قیم الزامی است. این اجازهنامه در واقع به منزله تایید رسمی محسوب میشود که فرزند میتواند به طور موقت از کشور خارج شود. در شرایطی که والدین از هم جدا شده باشند، این موضوع حساستر میشود؛ چرا که تنها سرپرست قانونی تعیینشده توسط دادگاه میتواند مجوز را صادر کند. از این رو، والدین باید پیش از هر اقدامی وضعیت حقوقی خود را روشن کنند تا فرزندانشان در روند دریافت گذرنامه و مجوز خروج دچار مشکل نشوند.
صدور گذرنامه برای افراد زیر ۱۸ سال نیازمند مدارک خاصی است. نخست باید مدارک هویتی شامل شناسنامه و کارت ملی ارائه شود. سپس رضایتنامه محضری پدر یا قیم به همراه مدارک شناسایی وی لازم خواهد بود. پس از تکمیل این موارد، پلیس گذرنامه میتواند نسبت به صدور گذرنامه اقدام کند. در این روند، معمولاً حضور والد یا قیم نیز الزامی است تا تایید هویت و رضایت او ثبت شود. در نتیجه، صدور گذرنامه برای نوجوانان تنها با مراجعه یکنفره آنها به اداره گذرنامه ممکن نیست.
در قوانین، برخی استثنائات برای شرایط خاص پیشبینی شده است. برای مثال، در صورتی که پدر فوت کرده باشد یا دسترسی به وی امکانپذیر نباشد، قیم قانونی که از سوی دادگاه تعیین میشود میتواند مجوز خروج را صادر کند. همچنین اگر فرزند قصد داشته باشد برای تحصیل یا مسابقات رسمی بینالمللی به خارج برود، روند اداری با همکاری نهادهای دولتی تسهیل میشود. این استثنائات نشان میدهد قانون در عین سختگیری، انعطافهایی را نیز در نظر گرفته تا نوجوانان در مسیر رشد و پیشرفت خود محدود نشوند.
بسیاری از دانشآموزان و نوجوانان ایرانی برای ادامه تحصیل در مدارس یا دانشگاههای خارجی اقدام به سفر میکنند. در این شرایط، علاوه بر مدارک معمول، ارائه پذیرش تحصیلی یا دعوتنامه رسمی از موسسه آموزشی ضروری است. معمولاً وزارت علوم یا وزارت آموزشوپرورش نیز در این فرآیند دخالت دارند و تاییدیههایی را صادر میکنند. این موضوع به خانوادهها کمک میکند تا با خیالی آسودهتر فرزندان خود را راهی سفر کنند و مطمئن باشند از منظر قانونی همه مراحل طی شده است. در عین حال، طول دوره تحصیل نیز بر نوع و مدت مجوز خروج تاثیر میگذارد.
نوجوانانی که در تیمهای ورزشی ملی یا گروههای فرهنگی فعالیت میکنند، اغلب برای شرکت در مسابقات و جشنوارههای جهانی به سفر نیاز دارند. در این حالت، فدراسیونهای ورزشی یا نهادهای فرهنگی به عنوان پشتیبان وارد عمل میشوند و مدارک لازم را تهیه میکنند. گاهی نیز با معرفینامه رسمی، روند صدور مجوز خروج سریعتر انجام میشود. این حمایت نهادی، سبب میشود نوجوانان بتوانند فرصتهای بینالمللی را تجربه کنند و در عرصه جهانی بدرخشند.
یکی از بخشهای کمتر شناختهشده در خروج افراد زیر ۱۸ سال، نقش سفارتخانهها و کنسولگریها است. این نهادها در کشور مقصد میتوانند به خانوادهها و نوجوانان خدمات مشاورهای ارائه دهند، مدارک هویتی را تایید کنند و در صورت بروز مشکل، به عنوان مرجع رسمی ایران وارد عمل شوند. به همین دلیل خانوادهها باید پیش از سفر، اطلاعات تماس و خدمات کنسولگری مقصد را به دقت بررسی کنند تا در طول اقامت فرزندشان با مشکل جدی مواجه نشوند.
خانوادهها در مسیر دریافت مجوز خروج برای فرزندان زیر ۱۸ سال با مشکلاتی روبهرو میشوند. از جمله رایجترین چالشها میتوان به اختلاف والدین در خصوص سفر، طولانی بودن فرآیند اداری، نیاز به مدارک متعدد و محدودیتهای قانونی در برخی کشورها اشاره کرد. در بسیاری از موارد، خانوادهها زمان زیادی را صرف جمعآوری مدارک و هماهنگیهای قانونی میکنند که این مسئله میتواند منجر به استرس و نگرانی شود.
برای سادهتر شدن روند خروج از کشور نوجوانان، راهکارهایی وجود دارد که خانوادهها میتوانند به کار بگیرند:
برنامهریزی زودهنگام برای جمعآوری مدارک
دریافت مشاوره حقوقی در موارد اختلاف یا ابهام
هماهنگی با مدرسه یا نهاد مربوطه برای صدور تاییدیهها
مراجعه مستقیم به دفاتر گذرنامه برای اطلاع از آخرین تغییرات قوانین
نگهداری کپی مدارک مهم برای جلوگیری از تأخیرهای احتمالی
فرآیند پیچیده و گاه طولانی دریافت مجوز خروج میتواند بر روحیه نوجوانان اثر بگذارد. آنها ممکن است احساس کنند که استقلال کافی ندارند یا سفرشان بیش از حد کنترل میشود. در چنین شرایطی نقش والدین در توضیح دلایل قانونی و ایجاد آرامش بسیار حیاتی است. توضیح شفاف به فرزند درباره ضرورت قوانین و نقش آن در امنیت، باعث میشود نوجوانان این روند را بهتر بپذیرند و با آرامش بیشتری به سفر بروند.
با توجه به تحولات اجتماعی و افزایش نیاز به سفرهای علمی، ورزشی و تفریحی، احتمال تغییر یا تسهیل قوانین مربوط به خروج افراد زیر ۱۸ سال وجود دارد. برخی کارشناسان معتقدند باید سازوکاری طراحی شود که نوجوانان با حداقل بروکراسی اما همچنان با نظارت کافی امکان سفر داشته باشند. این تغییرات میتواند هم به نفع خانوادهها باشد و هم فرصتهای بیشتری برای رشد و توسعه فردی نوجوانان فراهم آورد.
خروج از کشور برای افراد زیر ۱۸ سال موضوعی حساس است که نیازمند هماهنگی بین خانواده، نهادهای قانونی و دستگاههای دولتی میباشد. قوانین موجود با هدف حمایت از کودکان و پیشگیری از سوءاستفاده تدوین شدهاند، اما در عمل ممکن است برای والدین و نوجوانان دشواریهایی ایجاد کنند. آگاهی کامل از شرایط و مدارک لازم، مشورت با متخصصان حقوقی و برنامهریزی دقیق میتواند روند سفر را آسانتر کند. در نهایت، هدف از این قوانین چیزی جز امنیت و حمایت از نوجوانان نیست، هرچند انتظار میرود در آینده انعطاف بیشتری در این حوزه به وجود آید.
منابع
پاسخ ها