هیچ رئیسی در اوایل روزهای کاری خود، رئیس «بد» به‌حساب نمی‌آید. اصلاً هیچ‌کسی دلش هم نمی‌خواهد که کارمندان و زیردستانش، از او چنین یاد کنند. اما با این حال، برخی از رئیس‌ها به نحوی رفتار می‌کنند که در نهایت به‌عنوان یک «رئیس بد» شناخته می‌شوند. البته شاید هم همیشه بد بوده‌اند و اصلاً از بدو تولد همین‌طور به دنیا آمده‌اند!
فکر می‌کنید که کارمندان شما نیز درباره شما چنین نظری دارند و شما را یک رئیس بد و افتضاح می‌دانند؟ هیچ اشکالی ندارد. همیشه راه برای تغییر و جبران وجود دارد. هزار و یک تکنیک وجود دارد که بتوانید خودتان را دوباره در دل کارمندانتان جای کنید. قبل از آن اما، ابتدا باید ببینید که آیا شما واقعاً رئیسی بد هستید یا نه؟ در این مطلب از چطور می‌خواهیم علائم و نشانه‌هایی را در کنار هم بررسی کنیم که آشکارا به ما می‌گویند یک رئیس بد هستیم. با ما همراه باشید.
از اساسی‌ترین نشانه‌های رئیس بد، آن است که هیچ‌وقت برنامه و هدف درستی برای امور جاری ندارید. خیلی از رئیس‌های وحشتناک اعتقادی به برنامه‌ریزی بلندمدت ندارند و به‌قول‌معروف، تصمیم‌های خود را روی هوا می‌گیرند. کاملاً آنی و ناگهانی! اگر می‌خواهید واقعاً یک رئیس بد باشید، هیچ‌وقت هدف یا راهنمای مشخصی را در اختیار کارمندان خود قرار ندهید! اصلاً می‌دانید چیست؟ برنامه‌ریزی و هدف‌گذاری دیگر از مُد افتاده است!
دومین نشانه از نشانه‌های یک رئیس افتضاح، آن است که در بررسی عملکرد سالانه، کوتاهی می‌کند. بررسی عملکرد سالانه از جمله وظایف هر مدیر و رئیس است و باید مرتب انجام شود، اما یک رئیس بد، معمولاً آن‌ها را نادیده می‌گیرد. در نهایت، کار به جایی می‌رسد که بخش منابع انسانی رئیس را مجبور می‌کند تا عملکرد سالانه را بررسی کند.آن نیز خود دردسری جداگانه است. زیرا که رئیس بد نمی‌تواند اقدامی سازنده در این راستا انجام دهد. مصاحبه تکی و رو در رو با هر یک از کارمندان، بدون شک برای رئیس افتضاح بسیار خسته‌کننده خواهد بود.
یک دلیل مهم برای نادیده‌گرفتن عملکرد سالانه کارمندان وجود دارد که می‌توان آن را از دیگر نشانه‌های رئیس افتضاح دانست. رئیس بد به این دلیل از این کار متنفر است که در حقیقت، حرفی برای گفتن ندارد. رئیس بد ذره‌ای اهمیت برای عملکرد کارمندان قائل نیست و در تمام طول سال، حواسش به هر چیزی بوده است جز عملکرد کارمندانش! او اطلاعی از نقاط ضعف و قوت، استعدادها یا کمبودهای کارمندان ندارد و حالا هم برایش سخت است که بخواهد فرایند دشوار بررسی عملکرد را انجام دهد.
از بدترین نشانه‌های رئیس بد، آن است که عادت دارند برای زیردستان خود قلدری کنند. دلیل اصلی‌اش نیز این است که نمی‌توانند کسی بهتر از خودشان را در میان کارمندان تحمل کنند. آن‌ها عادت دارند با افرادی که در دانشگاه‌های بهتری از خودشان درس خوانده‌اند، سر لج بیفتند. همچنین، دوست دارند افراد باتجربه‌تر از خودشان را نیز به باد تحقیر بگیرند. فرقی نمی‌کند که سطح توانایی‌های شخص مقابل چقدر باشد، همه باید بدانند که رئیس چه کسی است!
از دیگر نشانه‌های رئیس بسیار بد، می‌توان به جاه‌طلبی بی‌انتها اشاره کرد. یک رئیس بد همیشه به دنبال آن است که با زرنگی و سیاست‌‌بازی‌های اداری، مقام خودش را بالاتر ببرد و ترفیع بگیرد. درحالی‌که لازم بود در تمام این مدت، به وظایف و مسئولیت‌هایی رسیدگی می‌کرد که بر گردنش بود. یک رئیس بد، همیشه خودش را مستحق بهترین‌ها می‌داند و همیشه متوقع است. گویی که زمین‌و زمان به او بدهکار هستند. او همیشه بر این باور است که زرنگی‌های خودش همیشه بیشتر از کار شرافتمندانه ارزش دارند.
از دیگر خصلت‌های رئیس بد، می‌توان به سوءاستفاده‌گری او از کار و اعتبار دیگران اشاره کرد. رئیس بد، عادت ندارد که کاری را خودش انجام دهد و سپس بابت آن تقدیر شود. بلکه او معمولاً در فرصتی مناسب، کار دیگران را به‌جای کار خودش جا می‌زند و تمام اعتبار آن را نیز برای خودش می‌خرد. رئیس بد، عادت دارد که ایده‌ها و کارهای ارزشمند دیگران را بدزدد و طوری وانمود کند که گویی همه را با زحمت و استعداد خودش خلق کرده است. او باور دارد وقتی همه در یک تیم هستید، دیگر فرقی بین زحمت شما و تن‌پروری خودش وجود ندارد!
از دیگر ویژگی‌های رئیس بد آن است که دوست دارد به‌وسیله ترس و وحشت بر دیگران حکومت کند. او چنین گمان می‌کند که هرچقدر ترسناک‌تر باشد، به همان اندازه نیز عظمت بیشتری خواهد داشت. درست به همین دلیل، رئیس بد عادت دارد که اعضای تیم و کارمندانش را تحقیر کند؛ به‌خصوص جلوی جمع و در برابر دیگران. او هیچ ارزشی برای تلاش‌ها و زحمت‌های کارمندان قائل نیست و باور دارد که هیچ‌کس نباید از او بهتر باشد. پس چه چیزی بهتر از این که شخصیت دیگران و اعتبار آن‌ها را زیر پایش لِه کند؟!
از نشانه‌های رئیس افتضاح می‌توان به این موضوع اشاره کرد که همیشه حق با اوست و او هیچ‌وقت اشتباه نمی‌کند. رئیس بد خودش را بهتر از همه می‌داند، او فکر می‌کند از همه بااستعدادتر و تواناتر است، اصلاً علامه دهر است! رئیس بد بر این باور است که برای دیگران سخت است همیشه اطراف کسی باشند که تک‌تک حرف‌هایش درست است. به همین دلیل، ترجیح می‌دهند از او دور بمانند تا خودشان رسوا نشوند. اگر هم روزی خدای‌نکرده کارمندان فکر کنند که رئیسشان اشتباه کرده، این در حقیقت اشتباه خودشان است، زیرا آنچه که رئیس گفته است را خوب نشنیده‌اند.
برای تشخیص رئیس بسیار بد، راهکارهای زیادی وجود دارد و یکی از آن‌ها این است که به رفت‌وآمد کارمندانش نگاه کنید. اگر رئیس بد در یک شرکت وجود داشته باشد، کارمندان آن شرکت مدام عوض می‌شوند. یا به این دلیل که خودشان نمی‌خواهند در شرکت کار کنند، یا اینکه رئیس بد عذر آن‌ها را می‌خواهد. به باور یک رئیس افتضاح، تغییر بسیار خوب است و زمانی که کسی برای مدت طولانی در تیم بماند، بازدهی تیم پایین می‌آید. اگر کارمندان خودشان استعفا بدهند، قطعاً برای چالش‌ها آماده نبوده‌اند و اگر هم رئیس بد اخراجشان کند، قطعاً یک مشکلی داشته‌اند که اخراج شده‌اند!
باتوجه‌به ویژگی‌های یک رئیس افتضاح، خیلی اوقات می‌توان دید که آن‌ها بویی از مسئولیت‌پذیری نبرده‌اند. زمانی که مشکلی در کار شرکت رخ می‌دهد، آن‌ها هیچ‌چیز را گردن نخواهند گرفت و سریعاً کسی را پیدا کرده، تمام تقصیرها را به گردن او می‌اندازند و او را قربانی می‌کنند. ازآن‌جایی‌که یک رئیس بسیار بد هیچ‌وقت اشتباه نمی‌کند، پس اگر مشکلی هم در شرکت به وجود بیاید، تقصیر او نیست. از نظر رئیس بد، کارمندان کار خودشان را به‌درستی انجام نمی‌دهند و فقط اعتراض می‌کنند. چه بسا اگر کارمندان بیشتر حواسشان به کار بود، مشکل ایجاد نمی‌شد.
رئیس‌های افتضاح، معمولاً عاشق مدیریت ذره‌بینی هستند. یکی از ویژگی‌های رئیس بد آن است که دوست دارد همیشه با جزئی‌نگری بسیار زیاد، در تمامی امور دخالت داشته باشد و همه چیز را کنترل کند. این دسته از رئیس‌ها بر روی کوچک‌ترین کارها نیز نظارت دارند و دوست دارند که درباره کم‌اهمیت‌ترین چیزها نیز اظهارنظر کنند. جالب آنجاست که این روش اشتباه را عامل موفقیت خود در کار می‌دانند و باور دارند که این شیوه مدیریتی نه‌تنها بد نیست، بلکه می‌تواند مزایای بسیاری نیز به همراه داشته باشد.
یکی از بدترین نشانه‌های مدیر افتضاح، آن است که آن‌ها عادت دارند صدایشان را برای کارمندان بلند کنند و حتی گاهی بر سرشان فریاد بکشند. چنین خصلتی، بیشتر از هر چیز به ضعف‌های درونی رئیس بد بستگی دارد و حتی متخصصان بر این باور هستند که این دسته از مدیران، به همین شکل بزرگ شده‌اند! رئیس افتضاح یک خلأ درونی برای دیده شدن و شنیده شدن دارد. درست به همین دلیل صدایش را بالا می‌برد تا بلکه شنیده شود. غافل از اینکه این کار هیچ کمکی به وضعیت رقت‌انگیزش نخواهد کرد.
دروغگویی از جمله کارهایی است که رئیس افتضاح، به‌وفور آن را انجام می‌دهد. دروغ مانند نقل‌ونبات از دهان رئیس بد خارج می‌شود و یک روده راست در شکم او نیست. به باور مدیر بسیار بد، دروغ راه‌حلی است که می‌توان به کمک آن روی مشکلات سرپوش گذاشت و اصلاً صورت‌مسئله را به طور کامل پاک کرد؛ این‌گونه هیچ‌کس آسیبی نمی‌بیند و همه خوش و خرم به کار خود ادامه خواهند داد. اگر هم زمانی مچ مدیر افتضاح را بگیریم، این در حقیقت اشتباه از ماست، زیرا ما به‌درستی متوجه حرف‌هایش نشده‌ایم و آن را اشتباه برداشت کرده‌ایم.
از دیگر ویژگی‌های رئیس افتضاح، باید به چاپلوسی و تملق بیش از اندازه آن‌ها نیز اشاره کنیم. این دسته از مدیران عادت دارند که در زمان حضور کارمند حسابی از او تعریف و تمجید کنند و به بهترین شکل نیز تظاهر به دوستی کنند. زمانی هم که کارمند در کنارش حضور نداشته باشد، حسابی پشت سرش حرف می‌زند و او را بی‌اعتبار می‌کند. رئیس افتضاح، زمانی که به خدمات کارمند نیاز داشته باشد، به تملق و چاپلوسی او رو می‌آورد. وقتی هم که به‌قول‌معروف خرش از پل گذشت، از پشت به همه خنجر می‌زند.
از جمله دیگر عادت‌ها و نشانه‌های مدیر افتضاح، آن است که عاشق سفرکردن و مرخصی گرفتن است. رئیس بسیار بد علاقه چندانی به حضور در محیط کار شرکت ندارد. ترجیح می‌دهد بیشتر وقتش را به خوشگذرانی‌های شخصی خودش مشغول باشد. در عوض، او دوست دارد مدام درباره مهم بودن شغلش و سفرهای خارجی‌اش فخر بفروشد. در حالی که ممکن است تمام این مدت را در گوشه خانه‌اش نشسته بوده و هیچ سفری نرفته است. او باور دارد که اگر کارمندان نتوانند بدون حضور او امور شرکت را پیش ببرند، پس از همان ابتدا نیز برای کار مناسب نبوده‌اند.
رئیس افتضاح، علاقه‌ای به تصمیم‌گیری در زمان مناسب ندارد. او همیشه کارهای مهم و تصمیم‌گیری‌های اساسی را به تعویق می‌اندازد تا که بالاخره «مجبور» به انجام آن‌ها شود. به‌هرحال، وقتی می‌توان از زمان حال لذت برد، چرا خودش را با تصمیم‌گیری‌های دشوار به‌زحمت بیندازد؟ مدیرهای بسیار بد، همیشه دچار اهمال‌کاری هستند و عادت ندارند که وظایفشان را به‌موقع انجام دهند. زمانی هم که به‌خاطر کوتاهی آن‌ها مشکلی پیش می‌آید، خیلی سریع تقصیرها را به گردن دیگران می‌اندازند و از سنگینی بار مسئولیت، شانه خالی می‌کنند.
از دیگر نشانه‌های رئیس بسیار بد، آن است که آن‌ها بسیار کینه‌توز هستند. این دسته از رئیس‌ها، معمولاً حافظه بسیار خوبی دارند و گذشته را هرگز از یاد نمی‌برند. آن‌ها کوچک‌ترین اشتباهات کارمندان را به‌خاطر می‌سپارند و همیشه به دنبال فرصتی هستند که بتوانند آن را تلافی کنند. اگر کارمندی جرئت کند و در مقابل رئیس افتضاح ایستادگی کند، رئیس بدون شک راه لجبازی را در پیش خواهد گرفت. به هر حال، رئیس بد آن‌قدر ضعیف است که نیاز دارد همیشه به دیگران نشان دهد که «رئیس» واقعاً کیست.
یک رئیس افتضاح و بسیار بد، می‌تواند نشانه‌های بسیار زیادی داشته باشد. اگر در جایگاه مدیرعامل یا رئیس یک بخش در شرکت فعالیت می‌کنید، بد نیست این موضوع را بررسی کنید که آیا شما نیز در زمره رئیس‌های بد قرار می‌گیرید یا نه؟ در این مطلب از چطور، سعی کردیم که در این مسیر به شما کمک کنیم و به همین منظور، برخی از مهم‌ترین نشانه‌های رئیس افتضاح را برای شما بازگو کردیم.
هرچند که نشانه‌ها و علائم رئیس افتضاح بسیار بیشتر از این‌هاست، اما توجه به همین موارد نیز می‌تواند شمه‌ای از واقعیت را برای شما روشن کند. در نهایت، بد نیست که نظر شما را نیز جویا شویم. به نظر شما رئیس بسیار بد دیگر چه ویژگی‌هایی می‌تواند داشته باشد؟ تجربیات خود را در این زمینه با ما در میان بگذارید.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها