بالانیت یا التهاب سر آلت تناسلی عارضه‌ای درمان‌پذیر است که بیشتر مردانی دچارش می‌شوند که ختنه نکرده‌اند. علائم اصلی بالانیت التهاب و درد در قسمت سر آلت تناسلی‌اند. برای درمان این بیماری باید کرم‌های ضدقارچ و آنتی‌بیوتیک مصرف کنید، منظم ناحیه را تمیز و در بعضی موارد ختنه کنید. در این مقاله این بیماری و انواع آن را بیشتر بررسی می‌کنیم، پس همراهمان بمانید.
بالانیتیس یا بالانیت درد و التهاب (تورم و آزردگی) در قسمت گلنس یا سر آلت تناسلی است و مردانی که ختنه نکرده‌اند، بیشتر دچار آن می‌شوند. ختنه عمل حذف پوست سر آلت تناسلی است. عفونت‌های قارچی معمولا باعث این بیماری می‌شوند. گرچه عفونت‌های باکتریایی، ویروسی و بعضی از عوارض پوستی نیز در بروز این بیماری نقش دارند. بر اساس آمار، ۱۰درصد مردان در طول زندگی خود دچار این بیماری می‌شوند. کودکان زیر ۴ سال که ختنه نکرده‌اند هم احتمال دارد به بالانیت مبتلا شوند. این بیماری در بزرگ‌سالانی که دچار دیابت‌اند یا پوست ختنه‌گاه دارند و زیر آن را کاملا تمیز نمی‌کنند، بیشتر رایج است.
اگر ختنه نکرده‌اید، رایج‌ترین دلیل بالانیت حلقوی تمیزنکردن منظم آلت تناسلی و قسمت زیر پوست ختنه‌گاه است. سایر علل این بیماری عبارت‌اند از:
علت این بیماری معمولا عفونت است، بااین‌حال این بیماری انواع غیرعفونی نیز دارد که در ادامه آنها را معرفی کرده‌ایم.
این نوع بالانیت مزمن افراد ختنه‌نکرده و میان‌سال را دچار می‌کند و باعث التهاب و تغییر رنگ سر آلت تناسلی می‌شود. ۱۰درصد موارد ابتلا به التهاب سر آلت تناسلی از این نوع‌اند.
این نوع بالانیت نتیجه آرتریت واکنشی است، نوعی آرتریت که در واکنش به عفونت در بدن بروز می‌کند. بالانیت سیرسینات علاوه‌بر التهاب و تغییر رنگ سر آلت تناسلی، باعث ایجاد ضایعات (زخم) کوچک روی سر آلت تناسلی می‌شود.
این نوع بالانیت بسیار نادر است و باعث ایجاد زگیل‌های خشک روی سر آلت تناسلی می‌شود. افراد بالای ۶۰ سال دچار این بیماری می‌شوند.
این عارضه زمانی رخ می‌دهد که ضایعه‌ای پوستی درنتیجه استفاده از داروها یا مواد شیمیایی خاص روی مناطقی از پوست ظاهر شود.
لیکن پلان عارضه‌ای پوستی است که باعث ایجاد جوش در یک یا بیشتر از یک قسمت از بدن می‌شود.
علائم این عارضه ممکن است ناگهانی یا به‌تدریج بروز کنند و عبارت‌اند از:
بالانیتیس مردانی را که ختنه نکرده‌اند دچار می‌کند، چون رطوبت و گرمای زیر پوست ختنه‌گاه مکان مناسبی برای رشد باکتری و قارچ است. بالانیت در هر سنی ممکن است بروز کند و بیشتر از همه در افرادی دیده می‌شود که پوست ختنه‌گاه آنها سفت است و به‌راحتی عقب کشیده نمی‌شود. افراد زیر بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری قرار دارند:
نوعی سرطان پوست که در سلول‌های بازال در لایه خارجی پوست شکل می‌گیرد. این بیماری باعث ایجاد توده سرطانی می‌شود و رایج‌ترین نوع سرطان پوست است.
این نوع سرطان پوست در سلول‌های سنگفرشی لایه خارجی پوست شکل می‌گیرد و باعث ایجاد ضایعات یا توده‌های پوستی می‌شود. این نوع سرطان پوست پس از مورد قبل رایج‌ترین است.
سارکوم کاپوسی سرطان نادر که افراد دچار ضعف سیستم ایمنی به آن مبتلا می‌شوند.
عارضه‌ای نادر که باعث رنگ‌رفتگی، خشکی و خارش پوست اطراف اندام تناسلی می‌شود.
این عارضه زمانی رخ می‌دهد که پوست روی گلنس سخت و سفید شود. این بافت سخت ادرارکردن و جریان یافتن منی از میان پیشاب‌راه را دشوار یا غیرممکن می‌کند.
نوعی التهاب مزمن که ممکن است باعث ایجاد زخم روی آلت تناسلی شود و پوست ختنه‌گاه را سفت کند. ممکن است پوست ختنه‌گاه به‌قدری سفت شود که نتوانید آن را به عقب سر آلت تناسلی خود بکشید. به‌ندرت ارتباطی بین این التهاب مزمن و افزایش خطر ابتلا به سرطان آلت تناسلی وجود دارد.
در مراکز پزشکی سعی می‌کنند با معاینه فیزیکی تشخیص دهند که علت علائم عفونت است یا نه. پزشک ممکن است با استفاده از سوآب نمونه‌ای از سوراخ آلت تناسلی شما بردارد و آن را برای آزمایش به آزمایشگاه بفرستد. همچنین ممکن است برای بررسی احتمال ابتلای شما به دیابت یا عفونت‌های دیگر، تست ادرار یا تست خون را پیشنهاد دهد. اگر پزشک فکر کند که دچار عارضه‌ای مانند بالانیت شده‌اید، ممکن است بیوپسی را پیشنهاد کند.
روش درمان این بیماری بستگی به علت آن دارد. روش‌های درمان احتمالی را در ادامه معرفی کرده‌ایم.
اگر عفونت قارچی عامل ایجاد بالانیتیس باشد، پزشک برای درمان عفونت کرم‌های ضدقارچ تجویز می‌کند. باید کرم را به سر آلت تناسلی و پوست ختنه‌گاه خود بمالید.
اگر علت علائم شما عفونت آمیزشی باشد، پزشک آن را با تجویز آنتی‌بیوتیک درمان خواهد کرد. بسته به نوع عفونت، باید آنتی‌بیوتیک متفاوتی مصرف کنید.
پزشک توصیه خواهد کرد که برای کاهش احتمال عود بالانیت، زیر پوست ختنه‌گاه خود را منظم بشویید و خشک کنید. همچنین با صابون‌های سخت بیش از حد آلت تناسلی خود را نشویید، استفاده از آب گرم اغلب کافی است.
اگر دیابت دارید، پزشک نحوه مهار این بیماری را به شما یاد خواهد داد.
اگر دوباره دچار علائم بالانیت شوید، ممکن است پزشک ختنه را پیشنهاد کند. این روش درمان بیشتر به افرادی توصیه می‌شود که پوست ختنه‌گاه آنها سفت است.
اگر علت بالانیت بیماری پوست یا واکنشی حساسیتی باشد، استفاده از این کرم‌ها برای درمانش مفید است.
برای جلوگیری از التهاب سر آلت تناسلی ابتدا باید بهداشت شخصی خود را کاملا رعایت کنید و بیشتر حمام بروید. پوست ختنه‌گاه خود را عقب بکشید و ناحیه زیر آن را با آب گرم بشویید و سپس کاملا خشک کنید. همیشه هنگام برقراری رابطه جنسی از کاندوم استفاده کنید تا جلوی ابتلا به عفونت‌های آمیزشی را که یکی از علل بالانیت هستند، بگیرید.
برای کاهش آزردگی و التهاب بالانیت، راهکارهای زیر مؤثر هستند:
اگر آلت تناسلی درد می‌کند، آزرده است یا در قسمت‌های مختلف آن تغییر رنگ مشاهده می‌کنید، ممکن است بالانیت داشته باشید. اگر ختنه نکرده‌اید، احتمال ابتلا به این بیماری بیشتر است. بهتر است برای درمان به پزشک مراجعه کنید تا تشخیص دهد علت علائمتان چیست. سایر عوارض (مانند HIV، دیگر عفونت‌های آمیزشی یا عارضه‌ای که احتمال دارد به سرطان تبدیل شود) هم باعث ایجاد جوش در ناحیه آلت تناسلی و تغییر رنگ آن می‌شوند. بنابراین مهم است که برای معاینه و آزمایش حتما به پزشک مراجعه کنید.
اگر دچار التهاب سر آلت تناسلی شده‌اید، نباید رابطه جنسی برقرار کنید به‌خصوص اگر علت این بیماری را نمی‌دانید. رابطه جنسی ممکن است باعث تحریک و آزردگی بیشتر آلت تناسلی شود. حتی با آنکه بالانیت نوعی عفونت آمیزشی نیست و به شریک زندگی شما سرایت نمی‌کند، بهتر است او را در جریان این بیماری بگذارید.
هرپس سیمپلکس ۲ (HSV-۲ یا تبخال تناسلی) نوعی عفونت آمیزشی است که پس از تماس با بزاق یا آلت تناسلی فردِ دچار تبخال، باعث ایجاد زخم‌های دردناک روی آلت تناسلی می‌شود. تبخال تناسلی عفونتی ماندگار است. در مقابل بالانیت عفونتی آمیزشی نیست و معمولا افرادی را که ختنه نکرده‌اند دچار می‌کند، اما با درمان خوب می‌شود. شما می‌توانید جلوی عود بالانیت را با شست‌وشوی منظم آلت تناسلی و خشک‌کردن ناحیه ختنه‌گاه یا ختنه‌کردن بگیرید.
از هر ۱۰ نفری که آلت تناسلی مردانه دارند، ۱ نفر ممکن است به بالانیت مبتلا شود و افرادی که ختنه نکرده‌اند، بیشتر احتمال دارد دچار آن شوند. این بیماری آزاردهنده و برای برخی افراد شرم‌آور است، اما توصیه می‌کنیم که حتما درباره آن با پزشک خود صحبت کنید. پزشک علت بیماری را تشخیص می‌دهد و سپس بهترین راهکار را برای درمان آن پیشنهاد می‌کند. او همچنین به شما یاد خواهد داد که چطور جلوی بازگشت این بیماری را بگیرید.
چه تجربه‌ای درباره بالانیت دارید؟ چه زمانی متوجه این بیماری شدید و چه راهکار درمانی‌ای را امتحان کردید؟ نظر خود را با ما و سایر کاربران به اشتراک بگذارید. همچنین اگر این مطلب برایتان مفید بود، می‌توانید آن را برای دوستان خود نیز ارسال کنید.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها