پیرسینگ سوراخ‌کردن پوست یا غضروف نقاطی از بدن و آویختن جواهرات به آن است. این کار یکی از محبوب‌ترین روش‌های زیبایی است که این روزها بیشتر در میان جوانان رواج دارد. هرآنچه لازم است درباره پیرسینگ بدانید، در این مقاله خواهید خواند. با ما همراه باشید.
از پیرسینگ ابرو تا اندام تناسلی، برای بیشتر قسمت‌های بدن می‌توان این کار را انجام داد، اما رایج‌ترین نواحی برای پیرسینگ عبارت‌اند از:
حدود یک‌سوم از پیرسینگ‌ها منجر به نوعی عارضه می‌شوند. برخی از عوارض مخصوص ناحیه مدنظرند و برخی دیگر ممکن است در هر جایی از بدن رخ دهند. برخی از عوارض رایج پیرسینگ را در ادامه شرح داده‌ایم.
اولین حسی که پیرسینگ بدن دارد، درد است. بسته به قسمتی از بدن که سوراخ می‌شود، شدت درد متفاوت است. درد، قرمزی، تورم، تحریک و خارش پوست محل سوراخ رایج‌ترین عوارض‌اند.
ممکن است فرد در محل سوراخ ایجادشده دچار عفونت پوستی شود. این عفونت معمولا ماهیت باکتریایی دارد و ناشی از رعایت‌نکردن بهداشت حین انجام پیرسینگ یا بی‌توجهی به مراقبت‌های لازم پس از آن است. عفونت باکتریایی معمولا به‌شکل قرمزی، تورم و چرک اطراف سوراخ ظاهر می‌شود.
اگر از پیرسینگ آن‌طور که باید مراقبت نشود یا برای ایجاد آن از تجهیزات مناسب استفاده نشود، ممکن است مدت‌زمان بیشتری طول بکشد تا بهبود یابد. تأخیر در بهبودی ممکن است احتمال عفونت را نیز افزایش دهد.
تورم بافت که اِدم نیز نامیده می‌شود، یکی دیگر از عوارض این روش است. کسانی که پیرسینگ زبان می‌کنند بیشتر مستعد ابتلا به ادم‌اند. در حالی که تورم زبان باید با مراقبت مناسب روزبه‌روز کاهش یابد، تورم بیش‌ازحد ممکن است مسیر تنفس فرد را مسدود کند و تهدیدکننده زندگی باشد.
ایجاد زخم پس از پیرسینگ قابل‌پیش‌بینی نیست. در حالی که در برخی افراد پس از انجام پیرسینگ جای آن زخم می‌شود، ممکن است در افراد دیگر هیچ زخمی ایجاد نشود. هرگونه شکاف یا پارگی پوست که حین انجام پیرسینگ رخ می‌دهد، ممکن است باعث ایجاد زخم شود.
گاهی قراردادن جسم خارجی فلزی در پوست ممکن است باعث ایجاد واکنش‌های حساسیتی شود. یکی از واکنش‌های حساسیتی به پیرسینگ درماتیت تماسی (بثورات ناشی از تحریک پوست به‌خاطر تماس با ماده حساسیت‌زا) است. مهم است که قبل از اقدام به پیرسینگ درباره هرگونه حساسیت به مواد فلزی با متخصص پیرسینگ مشورت کنید.
آسیب عصبی ممکن است منجر به بی‌حسی یا ازدست‌دادن عملکرد حرکتی فرد شود. این اتفاق بیشتر برای پلک‌ها، لب‌ها و زبان می‌افتد. مثلا آسیب عصبی به پلک‌ها ممکن است منجر به حرکت‌نکردن پلک‌ها شود.
رایج‌ترین عوارض جانبی انجام پیرسینگ گوش عبارت‌اند از:
رایج‌ترین عوارض جانبی پیرسینگ زبان عبارت‌اند از:
رایج‌ترین عوارض جانبی پیرسینگ بینی عبارت‌اند از:
رایج‌ترین عوارض جانبی پیرسینگ نیپل (نوک پستان) عبارت‌اند از:
رایج‌ترین عوارض جانبی پیرسینگ ناف عبارت‌اند از:
رایج‌ترین عوارض جانبی پیرسینگ اندام تناسلی عبارت‌اند از:
برخی از افراد بیشتر در معرض عوارض ناشی از پیرسینگ هستند و نباید پیرسینگ کنند، از جمله:
فرد متخصص باید قبل از اقدام به انجام این کار دست‌هایش را بشوید. خودتان هم هنگام انجام مراقبت‌های پس از پیرسینگ باید دست‌هایتان را بشویید. این کار احتمال بروز عفونت را کاهش می‌دهد.
فرد متخصص باید قبل از اقدام به انجام این کار دستکش‌های استریل جدیدی دستش کند. اگر متوجه شدید بدون دستکش قرار است این کار را انجام دهد، به او تذکر بدهید.
مطمئن شوید که متخصص این کار از وسایل، سوزن و جواهراتی استفاده می‌کند که پلمب هستند. همچنین برای کاهش احتمال واکنش‌های حساسیتی باید از فولاد ضدزنگ، پلاتین یا تیتانیوم استفاده شود.
خوب تحقیق کنید و برای پیرسینگ مرکزی را پیدا کنید که مجوز داشته باشد و تخلفات بهداشتی نداشته باشد.
رعایت دستورالعمل‌های بعد از پیرسینگ احتمال بروز عوارض جانبی را کاهش می‌دهد. معمولا این دستورالعمل‌ها عبارت‌اند از:
تابه‌حال پیرسینگ کرده‌اید؟ لطفا نظرات و تجربیات ارزشمندتان درباره پیرسینگ‌کردن و عوارض آن را با ما و کاربران عزیزمان در میان بگذارید.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها